ιѕℓαм-ιѕтσg.тк
Deshmia
DESHMIA OSE SHEHADETI SHEHADETI
Shehadeti është Dëshmi. Me dëshmue në njësijen e Allahut xh.sh. dhe me dëshmue se Muhammedi a.s. është i dërguari i Allahut xh.sh.
Me ketë kuptohet se shehadeti është qelsi për me hy në Islam, qelsi për me hy në xhennet.
Dëshmija! Fjalë e vogel me kuptim shumë të madh.
Kjo ështe fjalë revulusyonare.
Njeriu kur e thotë fjalen." ESHHEDU EN LA ILAHE ILLALLA VE ESHHEDU ENNE MUHAMMEDEN ABDUHU VE RESULUHU" ku don të thote: Deshmoj dhe deklaroi se nuk ka zot tjeter perveq All-llahut dhe deshmoi se Muhammedi është robi dhe i dërguari i Allahut" Ai bën nje revulusjon të madh në jeten e vet...
Kjo fjal e merr njeriun prej errësijes të kufrit e qet në dritën e Imanit, në dritën e Islamit.
Prej jetës jo besimit e bije në jetën e besimit.
Prej jetes pa namaz, pa agjërim, pa zeqat e bije në jeten e namazit, të agjërimit, të zeqatit e tjera.
Prej jetës të fliqët me bixhoz, me alkohol, me pa moralitet e bije në jetën e pastër nga këto mekate.
Nuk ka dyshim se kuptimet e larta te këtyre fjalëve e bëjnë njeriun që të drishohet në çdo aspekt të jetës. Per qeket shehadeti e ka një randësi shumë të madhe...
Mulimanit i takon që ai ta thote shehadetin me zember, të lëshoje roj shehadeti në zembren e ati, ta luje rolin që duhet të luje. Ta bëje atë që e thotë atë fjalë që të stoliset me stolijat që e sembolizojn Islamin.E ta jetje Islamin në çdo hapë të jetës.
Se qoftëse njeriu e thotë ketë fjalë vetëm me gojë dhe ajo nuk e kalon gryken e fytit që hyje në zember, ku nuk shifen rezultatet e shehadetit në praks të jetes, Islami nuk ka aç far vlere për me i thonen ati. as nuk ka açfar kënaçsije me i pregadit, e nuk açfar armerie për me i premtue ati!..
Përqatë spari here duhet ta kuptojm, kuptimin revulusjonale të fjalëve të shehadetit.
Me fjalën " Unë dëshmoi se jashta Alalhut Zot nuk ka..."
Don të thotë se njeriu i drejtohet Allahut xh.sh. Zotit të gjithësise dhe ai bënë një kontratë me Allahun xh.sh.
" O Allah im! Ti mue më ke krijue, dhe T ije Ai i cili ma ke thonën jetën. Unë të besoi Ty. Unë vetëm tek Ti mbështetëm.Ti je furnizator/ Furnizimi jem dhe i krejt gjithësisë është në dorën tende.Ti je ma i fuqishmi, dhe unë vetëm prej Teje kërkoi ndihmë, se vërtetë ndihma vjen vetëm prej Teje. Unë besoj në Qur'anin dhe besoi se ai është dërgue për të mirën e njerëzisë. Unë besoi se urdhuri Ytë është urdhuri ma i mirë.Unë besoi se ligji ma imiri ma i përsosut për tanë njerëzijen per çdo kohnat ështe ligji i Yte qE na e ke dërgue.
Unë jamë i stolisur me të mirat tuaja, ku ata janë pa të numruara. Unë me të mirat Tuja, vetëm për me fitue knaqsijën tandë kam për me jetue.Unë kur nuk do ta prnoi as një ligj, as një urdhuren e as një mendim qe nuk përputhet me urdhurin Tandë. Unë nuk do te shoqërohem me ata nuk kthehen nga Ti, e as me ata që nuk të don Ty.
Unë besoi se asnjë dobi e as nje damë nuk mundet mem goditur pa caktimin Tandë. Unë me krejt trupin dhe me krejt shpirtin do të bëhem robi Ytë. Dhe krejt jetën time me kete besim da ta jetoi..."
Ketë ose sikur kjo një kontrat bën njeriu me Allahun xh.sh. Kur e thotë pjesën e parë të shehadetit.